پراز تکرار بودنها خالی از تمام لذتها دور از تو غریبه با صدای

خالی از فریادها مینو یسم شاید از دور بخوانی  ومثل دریا با

من بمانی خوابت تکرار یست رد شو دور شو از تمام تنهاییم

بی کسیم را قسمتت تو نمیکنم شاید بوسه هایت به تاراج یک لبخند

فروخته باشی غریبه این همان بغض گرفته ی دخترک است

سلام عزیز به وبلاگ من خوش آمدی امیدوارم از وبلاگم

خوشتون بیاد اینا فقط حرفای دلمه ومخاطب خاصی نداره

خواهشن تبلیغ نزاریدممنون که به من سر زدیدفقط گلم

نظر یادت نر

ببین دوست دوست داشتنت راهنوز فراموش نکردم

با اینکه میدانم.....

میبینی این دنیای من است آرزویی

که تو گفتی قسمت نیست

دیدی شد

بگذار اوازه ی تمام!بودنم را پادشاه شهرتخته سنگی کند بر سر

دردروازه ی این شهر تامردم بدانندحاضرم تمام زندگیم رابا

زشترینعروسک پشت ویترین ارزانترین مغازه عوض کنم 

تافقطاز جنس آدم نباشم

دلم به بهانه ندیدنت گریست بگذار بگرید

وبداند هرچه خواست همیشه نیست

نمینویسم... این همه تکرار  نبودنت  هرروز بیشتر ازدیروز آزرم میدهد

خوابهایم میفهمند نبودنت را وطعنه میزنند بر این واقعیت تلخ سرنوشتم

این بار رویایم برای تو دیدنی شده غریبه بخند بر تمام شیرینی

رویایم این سرنوشت من است با تمام رویاهای تکراری بس است

آزرم میدهد این همه بوسه های رویایی

در این تنهایی مطلق چه کسی میشنود اوای این همه فریاد

مملوئ از سکوتم را .باور نکن این ها همه قصه ی تلخ چهره ی

پیرزن قصه هاست که همه فکر میکنند چهر هاش خندان است

ولی صد حیف کسی چین وچرو کهای ساخته از غمش را نمیبیند

که حالت چهره اش را عوض کرده این است قصه ی خنده های

مادر بزرگ

بیچاره دلش خوش بود تو بر میگردی وبا تمام بی رحمیهایت

به آغوشش خواهی کشید نمیدانست تو درآن سوی رویاها

خودت را سرگرم رویایی دیگر کرده ای واو همیشه دست به دعای

برگشتنت بود وتو گذشته را به رویای شیرین بوسه ای دیگر فروخته ای

اه چه غم انگیز قصه ای بودقصه دعا ها و گریه های اوبیچاره پیرزن

را میگویم او که هنگام تولدش تمام ارزو زیبایی زندگیش تو بودی سنگدل 

این بار زیباتر از دیروز خواهم نوشت تا تمام بغض های

گرفته ات در سکوت مملوئ ازتنهاییت بشکندچه زیبا

قصه ای میگفت مادر بزرگم کا اگر کنار سنگ هم درد

دلهایت را بریزی خم به ابرو نخواهد آورد وبا تمام

سنگ دلیش حتی رنگهم عوض نخواهد این بود

قصه تلخ بی هم زبانی ها

دلم هوای تازه میخواهد پراز حس با تو بودن

پر از تکرار بودنها

تنهایی سخت چشمهایم را به گریه وا میداشت ودلم از تکرار

سردی اشکهایم میسوخت ودم بر نمی آورد این بود قصه ی

تلخ همسایه های بهم نزدیک

برو غریبه خسته ام از تکرار نامردیهایت این بار من میخواهم

مردی را نه ولی دخترانه بودن را به تو ثابت کنم تا فرادها که

یاد گرفتی نگویی مردم بگو انسانیتم را از دختری یاد گرفتم

که تمام مردانگیم را ......

کسی که تمام بی کسی هایم را در آغوش گرفت و

پناه تمام دلتنگیهایم شد این نفسی که میکشم

از آن توست

دنیایم را باور هایی در بر گرفته که اگر به آنها راه دهی

نفس کشیدن را برایت حرام میکنند آهای داداش من. تو که

دم از خوبی ومسلمان بودن میزنی تا حالا از دور به اخلاقت

نگاه کردی ببین کجاش اشتباس درستش کن خواهشا.بعد نگو

مسلمانم بگو انسانم چون دو پا راه رفتن انسان بودن نیست

انسانیتم هنر میخوادکه بیشتر اونایی که میگن مسلمانم ندارنش

فقط فکرمیکنن نماز بخوانن وروزه بگیرن  دیگه همه چی تمومن

آرزو های کاغذیت را بنویس تا میتوانی بنویس او میخواندولی

براورده نمی کند چون حکمت نیست مگر حکمت و قسمت چیست

شاید همیشه سختی است مگر خدا تو نمیتوانی کاری کنی

همه در ارامش باشن پس چرا نماینده هایت پای حکمت را وسط

میکشند کلمه ای که نصف مردم من با گفتن آن سکوت میکنندواز

خود هیچ نمیپرسن انگار قفل به زبانشان میدهندکلمه ای که پدران

ومادرانمان هزاران بار از حق وحقیقت گذشتن حرفی نیست شاید

آن ها در محدودیت ها زندگی کردن ولی من وتو چرا بایدچشم هایمان

را ببندیم و واقع بین نباشیم

به امید آن روز که غمه من وتو آشکار شدن حقیقت ها نباشد

بگذار هرچه میخواهند بگویند سراغاز این ویرانی را

چه کسی خواهد دید این همه بی پناهی را

این بار تو خواهی دید وسکوت تلخ بیقراریهایت

از دور به گوش خواهد رسید ومن میمانم و

یک دنیا لبخندهای تلخ معنی دار

که هیچ کس نخواهد فهمیدو

هرگز نخواهد دید

با کدامین بهار گریه هایم را پایان دهم که سرآغاز خوشبختی

همه ی درد هایم شود تو کجایی ای عشق

اینبار با کدامین غمت خنده سر دهم تا که هرگز طعم تلخ

بی وفایهایت را خوشبختی از دست رفته ام نداند تو کجایی

نمیدانم دلتنگهایم را با کدام پست روانه دلت کنم ملایم یا طوفانی یا

نسیم صبح!!پست پیشتاز باد را میگویم همانی که هروز بوی تنت

را از کیلومترها فاصله برا من می آورد شاید محض دلخوشی من

این کار را میکند نمیدانم شایدرفتنت برایم تکرار میشود خوشحالم

از نبودنت کنارم خوشحالتر از وقتهایی را که با فکر کردن به تو میخندیدم

 ولذت میبردم ازبودنت

دیگرهیچ موسیقی قادر به نواختن آهنگ صدای تو

نیست میدانی هیچ موسیقی ای آرامم نمیکند

این بود  تمام دوس داشتنت آدمک....

بیچاره دلم فقط به حال توسوخت عزیزم

چون یکی از آرزوهای دیروزتو از دست دادی

اشکهایم به خاطر این ریخت که فهمیدم

تو هرگز قدر آرزوهایت را نخواهی دانست

به حرفهای شیرینت دل بستم ورویای شیرین

وارزوهای کاغذی به پا کردم غافل از اینکه

فقط تکیه کلامت بودبی انصاف...