قرار نیست منم دل یکی دیگه رو بسوزونم

برعکس اونو انقدر خوشبخت میکنم

که به هر روزی که جای اون نیستی

لعنت بفرستی عزیزم

ب

بین بالشتم صد شرف داردبه ادم های با احساسی که

هردم میگویند دوستم دارند ولی شانه هایشان

رابرای دیگری تکیه گاه میکنند

خدایا خسته م از تمام بی کسی هایم

فریادم شنیدنی نیست نگاه کن

بی پناهیم چقدر دیدنی شده

منتظرم باران ببارشاید این بار تو بتوانی بغض هایم رابشکنی

دیگر از فرو بردن این همه درد خسته شدم

دیگر نمیشود قهقه سرداد

خدایا میبینی من یه آدمم خیلی ضعیفم

ولی تو خدایی میدونم که میدونی داغ خیلی چیزها

به دلم مونده وموندتا حالا شده این حسو بازی کنی

ولی یادت باشه ما آدمیم

خدایا شانه ای برای گریه کردن ندارم همه جا بوی گرگ های

گرسنه می آیدپس کو شانه ات

در این شهر غریب توهم رهایم کردی

دیگر به چه دلخوش باشم

خدایاممنون

دیگر آرزویی ندارم تمام آرزوهایم

تاریخ انقضایشان گذشت بی آنکه رنگ برآورده شدنشان را

ببینم دیگرهرگز با ناله هایم با گریه هایم

با اشکهایم با التماس هایم

قول میدهم اذیتت نکنم

خدایا لبه ی پر تگاهم اگر خود را رهاکنم بمیرم

سرنوشتم اینگونه بوده یا قسمتم

مگر نمیگویند مرگم دست توست

مجازاتم خواهی کرد.....

روزهایم سپری شد وجز غم چیز دیگر سراغم نیامد

کجایی باران دلم گرفته اغوش تو آرامم میکند

میدانم توهم به اندازه من غم داری....

خدایا چه ساده زندگیم را باد بردچه سخت بود

دنبال آن همه زیبایی با حسرت

نگاه کردوسکوت کردسکوت

دیگر گریه هایم را کسی نمیبینداز بس گریه کردم

حتی گریه کردنم برای خدا عادی شده دیگر

اشکهایم شده اندیکی از اعضای چهره ام

دیگر از بوسه های کاغذی خسته شدم

دیگر بس است مدادرنگیهایم

دلشان گرفت از این همه

تکرار

خدایا صدام میرسه؟نکنه تو این چندین سالی که

من تودنیا بودم خط خراب بوده

راس میگن منم  نسل سوخته م

خدا!! حتی توهم فریادهامو نشنیدی

خدایا ساده از گناهانم بگذر همانطور که ساده از آرزوهایم

گذشتی.....

خدایا میبینی آرزوهایم آنقدر هم بزرگ نبودن

خدایا یادته خیلی وقتا محتاج آغوش یکی بودم

ولی قسمتم نکردی

حالا که پیر شدم دیگه سیرسیرم از

آرزوهای کاغذی که هرگزهرگز

لایق ندونستی

یاد خاطرات آن روز هایی که بیصدا گریه کردیم

بخیر هرکداممان یواشکی اشکها را پاک میکردیم

تا دیگری متوجا نشود ولی غافل از اینکه طعم

شور بوسه هایمان لو مان میداد

ببین خانه ی آرزویم چه زیباست

این را خدا داده فرموده تو فقط

لایق رویا هستی وبس

میای

دیگر دردهایم را به لب نمی آورم

مبادا طعم بوسه هایت

رافراموش کنم

خندهایت مست مستم کرده بود فار غ از هرچه دروغم کرده بود

بیخیال در کوچه پس کوچه های دلت قدم میزدم عجیب خلوت بود

تمام خوشبختیم را در نگاهت در دوست داشتنت و عاشق بودنت

میدیدم غریبه ی بی احساس تو حس نکردی تمام باورم تو بودی

وتو هرگز احساس نکردی منم همان شیشه نازک شکستنی

یادت می اید به تو در اولین روز اشنایی چه میگفت دلم (آهای

غریبه یه بار دلمو شکستن نازکه یادت بمونه تو هم نشکنیش چون

میمیره )یادت میاد گفتم آهای توکه میگی دیوانه وار عاشقمی

از اهمین اول بهت بگم(از همین لحظه که تقدیم تو میشود

 هستی من میسپارم که مراقب باشی حی این جام پر از

احساس است بلور است بلور مبادا که باز یچه شود میشکند میشکند)

دیدی که چقد عاشق بودی بازهم میخواستی من باورت کنم

 دیدی چه بر سرت امد این است معجزه چشمها ورفتار و اخلاق جادویی

من تا جایی که نبودن من تو را فقط مرد متحرک بی احساس می نامند

غریبه ی آشنا چه میکنی با درد سوزنده ی عشقم بدون بودن من

زندگی میکنی اصلا؟نمیدانم چرا برای به دست آوردن عشق من

هر کسی اصلحه ی دروغ به دست میگرددر حالی که من به

سادگی ایمان دارم واز دروغ متنفر میدانم که این را میخوانی

وشاید مرا مغرور بخوانی ولی بازهم بیشتر از دیروز دوستم داری

تو را میگویم که هنوز درگیر رویای چشمامی